بررسی میزان فراوانی هیپوتیروییدی و عوامل موثر بر آن در بیماران دچار عفونت hiv در شهر تهران در سال ۱۳۸۳

زمینه و هدف: طیف وسیعی از اختلالات غدد درون ریز شامل اختلال کارکرد غده تیرویید در بیماران hiv مثبت گزارش شده است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی اختلالات کارکرد غده تیرویید در بین بیماران hiv مثبت و نیز شناسایی عوامل موثر بر ایجاد هیپوتیروییدی در آنان انجام شده است. مواد و روش ها: آزمایش های هورمونی مربوط به غده تیرویید شامل ft4، ft3،tsh و تیروگلوبولین در 88 بیمار آلوده به ویروس hiv مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری دانشگاه تهران که یک مرکز ارجاعی در سطح شهر تهران می باشد، اندازه گیری شد و اطلاعات مربوط به سن، جنس، وزن، شاخص توده بدنی، سابقه مصرف تریاک و اعتیاد تزریقی، طول مدت ابتلا به عفونت hiv، مرحله بیماری، سابقه ابتلا به عفونت های فرصت طلب یا سرطان، شمارش سلول های دارای cd4، درمان با داروهای ضد رتروویروس(haart) ، دریافت سایر داروها (کوتریموکسازول، داروهای ضد سل و استرویید) و عفونت همزمان با ویروس هپاتیت c (hcv) جمع آوری گردید. افراد به طور تصادفی ساده در مطالعه وارد شدند. یافته ها: 17 درصد بیماران هیپوتیرویید بودند یعنی 1.1 درصد هیپوتیروییدی واضح بالینی، 2.3 درصد هیپوتیروییدی تحت بالینی و 13.6 درصد سطح ft4 پایین داشتند. آنالیز چند متغیره نشان داد که هیچ یک از عوامل فوق الذکر با بروز هیپوتیروییدی همراه نبودند. نتیجه گیری: با توجه به این که هیچ یک از عوامل مورد بررسی با بروز هیپوتیروییدی ارتباط نداشتند، در تمام بیماران hiv مثبت، هیپوتیروییدی باید در نظر گرفته شود.